ایران به دلیل موقعیت ویژه جغرافیایی و دستیابی به منابع عظیم انرژی، می‌‌تواند قطب انرژی منطقه و حتی مرکز تبادل انرژی در جهان باشد. به همین خاطر کارشناسان بر این باورند که تنها تمرکز بر بحث صادرات انرژی کافی نیست و حتی ممکن است به هدف نرسد؛ اما اگر ایران بتواند خود را به مرکز تبادلات و تجارت انرژی بویژه برق و گاز تبدیل کند، هم چسبندگی اقتصادی میان کشورها ایجاد خواهد کرد و هم به واسطه این تبادل انرژی به امنیت سیاسی و اقتصادی کشور افزوده خواهد شد. اما چرا تاکنون محقق نشده و برنامه دولت کنونی چیست؟

نفت ایران از سال‌های دور به عنوان یکی از اصلی‌ترین بازیگران بازار انرژی جهانی نقش‌آفرینی کرده و حتی تغییر و تحولاتی که تحت تاثیر تحریم یا دیگر عوامل به وجود آمده نیز نمی‌تواند جایگاه ما را خدشه‌دار کند.

با ازدیاد جمعیت کره زمین و محدود بودن منابع اب ، خاک ، ریه تنفس ان یعنی جنگل ها و مهم تر مدیریت ناصحیح بشر برای استفاده بی محابا از این منابع ، مهم تر روند افزایش انفجارگونه جمعیت و خصوصا محدود بودن این منابع تجدید ناپذیر، روز به روز بر اهمیت حفظ این منابع در جهان توسط ساکنین کره زمین افزوده می شود و گفته اینکه «همه زندگی از اب است « کاملا عینیت پیدا میکند.

در فرآیند گذار انرژی که در حال حاضر در جهان طی می‌شود، انتقال از سوخت‌های فسیلی به انرژی تجدیدپذیر نقش کلیدی ایفا می‌کند. تحولات اخیر در صحنه انرژی جهانی نیز بر اهمیت انرژی تجدیدپذیر افزوده‌است. در ایران با وجود دو دهه فعالیت در این بخش، متأسفانه سهم انرژی تجدیدپذیر از سبد انرژی الکتریکی کشور ناچیز است. طبق اعلام وزارت نیرو قرار است طی چهار سال، ۱۰‌هزار مگاوات به ظرفیت انرژی تجدیدپذیر اضافه شود. «ساتبا» (سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره‌وری انرژی برق) نیز در این زمینه فراخوان داده و طی آن با ۱۲‌شرکت برای ۲۹‌هزار و ۸۰۰ مگاوات تفاهمنامه امضا کرده‌است. این در حالی است که اعلام اسامی این ۱۲‌شرکت که گفته می‌شود خصوصی هستند، محرمانه مانده است.

با توجه به نزدیک شدن به فصل گرما و پیک مصرف برق در کشور تا پایان ماه مبارک رمضان خاموشی‌های برنامه ریزی شده شامل حال برخی صنایع از جمله صنایع فولاد خواهد بود، در همین راستا پیام باقری نایب رییس هیات مدیره فدرلسیون صادرات انرژی به توضیح علت این خاموشی‌ها و مقایسه وضعیت برق کشور با کشور‌های توسعه یافته پرداخت.