در يك نگاه كلي شرايطي كه امروز در اقتصاد انرژي و به‌طور خاص صنعت گاز كشور به وجود آمده را مي‌توان در سه محور و حيطه اصلي تقسيم‌بندي كرد، محورهايي كه اگر هر يك از آنها تغيير عمده‌اي پيدا كند، مي‌توان انتظار داشت كه لااقل بخشي از معضلات در حوزه تامين انرژي برطرف شود. با وجود تمام ظرفيت‌ها و تلاش‌هايي كه در اين صنعت صورت گرفته، ترديدي وجود ندارد براي آنكه امكان استفاده از حداكثر ظرفيت به وجود بيايد، بايد نسبت به سرمايه‌گذاري‌هاي جديد اقدام و مقدمات لازم براي برداشت حداكثري از ذخاير گازي را فراهم كرد، در غير اين صورت هر سال توان ما در برداشت گاز و عرضه آن كمتر خواهد شد. با توجه به ظرفيت‌ها و توانايي‌هاي بالقوه‌اي كه در ميادين گازي مختلف كشور وجود دارد، بخش خصوصي ما بارها اعلام آمادگي كرده كه توان سرمايه‌گذاري و برداشت گاز و عرضه آن به شبكه را دارد اما براي آنكه اين مساله برطرف شود، دولت بايد مقدمات لازم براي سرمايه‌گذاري را فراهم كند كه متاسفانه تاكنون چنين تغيير رويكردي در اين سال‌ها مشاهده نشده است.

در صورتي كه ساختار قيمت‌گذاري انرژي در اقتصاد ايران تغيير كند و بخش خصوصي در كنار دريافت مجوزهاي لازم، اين اطمينان را داشته باشد كه پس از سرمايه‌گذاري‌هاي گسترده، امكان بازگشت سرمايه خود را خواهد داشت، مي‌توان انتظار داشت كه ميزان توليد گاز كشور در اين حوزه و از سوي اين بخش نيز افزايش پيدا كند.  از سويي در كشور ما اساس تامين انرژي گاز است، برخلاف بسياري از كشورها كه منابع خود را متنوع كرده و حتي سهم مهمي را به انرژي‌هاي تجديدپذير داده‌اند، ما مي‌بينيم كه در ايران جز گاز هيچ انرژي ديگري مطرح نيست. از اين رو وقتي وارد شرايطي مانند روزهاي گذشته مي‌شويم، عملا شبكه هيچ انعطاف‌پذيري ندارد. از سوي ديگر ما چه در حوزه فرهنگ‌سازي مصرف و چه در حوزه توليد و عرضه وسايل گرمايشي كه با بهره‌وري بالا و مصرف انرژي پايين كار مي‌كنند نيز هرگز عملكرد موفقي نداشته‌ايم و در كنار هم قرار گرفتن اين شرايط باعث شده كه ما با اين حجم از ظرفيت گازي، در فصل زمستان با مشكلاتي مواجه شويم. ما در سال‌هاي پيش از تحريم و در دوران اجراي برجام توانستيم ميزان صادرات نفت خود را به بالاترين حد ممكن برسانيم اما در سال‌هاي اخير اين عدد كاهش يافته و به دنبال آن فعاليت پالايشگاه‌ها نيز محدود شده است. اين در حالي است كه اين حوزه براي تداوم فعاليت، نياز به جذب سرمايه‌هاي جديد به شكل دايمي دارد و غفلت از اين موضوع در سال‌هاي اخير، فاصله با رقباي منطقه‌اي را بيشتر كرده است.